Ameliyat Günü..

25.04.2013 - Ameliyat Günü

Ameliyattan önce çok fazla internette araştırma yaptım. Bu ameliyatı olan kişilerin post-op dönemde neler yaşadıklarını öğrenmeye ve kendimi hazırlamaya çalıştım. Okuduğum şeylerden dolayı inanılmaz bir korkum vardı ameliyata girmeden önce. Daha önceden böyle bir operasyon geçirmediğim için de korkuyordum. Kafamda bir sürü dönüp duruyordu geleceğe dair;

İlk ve benim için en önemli soru "Bir daha snowboard yapabilecek miyim?!! " 

"Yapabilirsem ne zaman yapabilicem?"

"Ne zaman yürüyeceğim?"

"Ne zaman yüzebileceğim?"

"Ne kadar zaman koltuk değneği kullanacağım?"

"Tamamen eski halime ne zaman dönebileceğim?"

"Ne zaman araba kullanabileceğim?"

"Nasıl giyinebileceğiim?"

"1 gün sonra uçakla nasıl dönebileceğim?"

"Çok ağrım olacak mı?"............

Bu ve bunun gibi sorular aklımda dönüp duruyordu..Babam ve doktorum 3-4 ay içerisinde iyileşebileceğimi söylemişlerdi ama internette okuduklarım da 8 ay sonunda bile hala ağrıları olan tamamen iyileşememiş insanlar vardı. Koltuk değneklerini 1 ay sonra bırakanlar vardı. Bana doktor 1 hafta- 10 gün içerisinde yavaş yavaş bırakabilirsin demişti. Spor hayatıma da geri dönebilecektim. Bunlar gerçekten sevindirici haberlerdi benim için. Ama okuduğum kişilerin o kadar olumsuz anlatımları da bir yandan da beni düşündürmüyor değildi..

Gelelim ameliyat günüme..FAI ameliyatimı genel anestezi altında oldum. Canlandirma odasina geldigimde saat 14:10'du. Ameliyatim yaklasik 2 saat surmus. Ameliyatima babam da girmisti. Babam çok iyi geçtiğini , doktorun tekniğinin çok iyi olduğunu , zarar verme ihtimali olabilecek hiç bir yerime zarar vermeden , titizlikle bu ameliyatı yaptığını ve iyi ki bu ameliyatı olduğumu söyledi. Eğer bir önceki gunku kafamizin karisikligindan Turkiyeye donseydik ve 3-6 ay sonra tekrar gelseydik daha kotu olabilirmis. Zamanlamamiz cok iyiymis. Uyandiğimda anesteziden dolayı sadece kötü bir  mide bulantisi ve bas dönmesi vardi. Ama o da kendime gelememe yetti. Bir önceki gece en son 9'da yemek yediğim ve su ictiğim icin çok susamiş ve acikmiştim. Birşeyler yemek ve içmek istiyordum ama mide bulantisindan dolayi yapamadim. Biraz ağri hissetmeye baslamiştim. O yuzden kuvvetli bir ağri kesici hap ve mide bulantim icin damardan serum gibi  sıvı bir ilaç verdiler. Ağri kesici o kadar kuvvetliydi ki 15-20 dak sonra inanilmaz şekilde uykumu getirdi ve sersemletti beni. Yaklasik 16- 16.30 gibi odama çıkardilar. Hala midem bulaniyordu, kendime gelememistim ama cok acikmiştim ama getirdikleri makarnayı da yiyemedim. Neyseki babam daha sonra pizza getirdi. Nerdeyse 24 saat sonra birseyler yiyebilmistim. Bu arada babam beni hemen yurutme taraftariydi daha cabuk iyilesmem icin. Ameliyattan geldikten sonra hemen, o mide bulantısı ve baş dönmesi ile walkerla odanin icinde 10 adim attirdi, gerçekten zorlandım. Cm cm yürüyebiliyordum hatta biraz daha sürtüyordum .. Yemekten sonra da  walkerla koridorda yurutmeye cikardi ama soluma cok az agirlik vererek yürüdüm. Biraz zorladi beni..Bacağım çok şişti. Ameliyat esnasında 20 lt suyla temizlemişler bacağımı. O yüzden çok ödem vardı. Arada sirada bacagimdaki sislik gitsin diye ayagimi dizimden kendime dogru cekip birakiyordum. Genelde yatar pozisyonda daha az agrim oluyordu , biraz kalcamdan diklesince agri artiyordu. Ama sandigimin aksine dayanabilecegim bir agriydi. Gece doktorum geldi bilgi verdi. Bana ameliyat esnasında çekilmiş görüntüleri gösterdi. Düşündüğünden biraz daha kötü bir tabloyla karşılaştığını söyledi. 28 yaşında birinin kalçasına hiç benzemiyormuş artık ne yapmışsam :) Ama kalçamdaki bağ dokusu çok sıkıymış, biraz zorlamış kendisini. Ve eğer istersem yarın çıkabileceğimi söyledi.

İlk gecemi 5 saat deliksiz bir uykuyla uyudum. Sadece sağ yanıma çok yatmak istiyordum arada sırada denemelerim olduğu için uykum biraz bölündü o kadar. Sabah 7 de hemşire gelip göbeğimden kan sulandırıcı iğnemi vurdu . İğneden nefret eden biri olarak , buna 10 gün daha katlanmak zorundaydım.  Yeni bir güne rahat ve ağrısız bir şekilde başladım.